zondag 21 juni 2015

we zijn weer thuis


Het is zondagavond 21 juni. Eindelijk (nemen we de) tijd om te vertellen hoe de laatste dagen in China waren, maar vooral om te vertellen hoe de eerste dagen thuis zijn gegaan!

De terugreis begon in ieder geval weer enorm stressvol.
Net als op de heenweg ondervonden we problemen met het paspoort van Hao Min.
Zoals in een eerder bericht al vermeld, is zijn paspoort in Nederland ongeldig verklaard zonder dat wij daarvan op de hoogte waren.

Op de luchthaven ging het inchecken nog goed, maar bij de immigratie aangekomen begon het gelazer weer…  We hadden 2 documenten (zijn noodpaspoort en zijn ‘gewone’ paspoort, met daarin het visum). Men vroeg waarom we niet gewoon met het normale paspoort het land zijn binnengekomen. Probeer dan maar eens uit te leggen dat zijn collega’s dat een paar weken eerder niet goed vonden.

De paspoorten werden meegenomen en wij werden gesommeerd te wachten. Er werd gebeld, met collega’s overlegd en nog meer gebeld. Paspoorten kwamen weer terug en verdwenen weer met iemand anders. Het duurde maar en het duurde maar en onze boarding tijd kwam steeds dichterbij. Men kwam weer terug en zette stempels. Net op tijd, dachten we… Opnieuw ging er een agent met de documenten aan de haal. We begonnen nu toch wel erg ongerust te worden. We hadden geen zin om een dag op de luchthaven door te brengen met twee kleine kinderen, we wilden héél graag naar huis.

Uiteindelijk, een dikke anderhalf uur nadat we bij de paspoortcontrole aankwamen, mochten we verder. Maar niet voordat we Hao Min (die in de buggy lag te slapen) nog even hoog op wilden tillen. Uiteraard moesten we nog uitgebreid gefouilleerd worden, waarbij Marloes Tian Min (die al redelijk overstuur was) uit de draagzak moest halen. Nog meer tijdverlies en we hadden al zo’n haast…
Na alle controles een enorme sprint ingezet en gelukkig was de gate dichtbij, want het boarden was al begonnen.

De vlucht zelf verliep prima. De jongens hebben heerlijk geslapen, al vond TM het in het begin allemaal best spannend, wat zich uitte in behoorlijke huilbuien.

Op Schiphol werden we opgewacht door een cameraploeg van Hello Goodbye. Een tijdje geleden werden we door dat programma benaderd. Ze hebben een nieuw concept, waarbij er een cameraploeg met interviewer (in ons geval Joris Linssen) mensen achter de douane opvangt en een andere cameraploeg met interviewer (Yvon Jaspers) de mensen die ons opwachtten vragen stelden.

We zijn erg benieuwd naar de uitzending (ergens in september). We hopen op een mooi document waar HM en TM later met plezier naar terug kunnen kijken.

Toen we richting onze bagage liepen (we hoefden niet meer op de koffers te wachten, want het interview duurde vrij lang) zagen we alle vrienden en familie die het voor ons over hadden om héél vroeg naar Schiphol te komen (aankomsttijd: 5.40u!!!).

En wat waren we blij toen we eenmaal door de deuren kwamen. Fijn om iedereen weer te zien en natuurlijk waren we enorm trots om Tian Min voor het eerst aan onze naasten te kunnen laten zien.

En wat was Hao Min blij om al die bekende gezichten weer te zien!

Na Schiphol met een klein groepje nog ergens koffie gedronken. We wilden niet meteen naar huis, want ons geluk en onze verhalen wilden we erg graag delen.

De rest van de dag rustig aan gedaan.

Slapen gaan vond TM de eerste avond niet leuk. Hij moest erg veel huilen en wilde niet toegeven. Het is ook niet niks voor dat mannetje. De allereerste keer in zijn leven dat hij een kamer voor zichzelf heeft.

Nu we een paar dagen verder zijn, gaat het steeds beter. De eerste dagen werd hij ’s nachts nog huilend wakker, maar de laatste dagen slaapt hij door.

Donderdag hebben we ook niet zo gek veel gedaan, maar we hebben wel tijd vrijgemaakt om onze nieuwe auto op te halen (een Seat Ibiza ST, maar daar gaat deze blog niet over ;-) )!

Vrijdag stukje gereden in de auto. TM vind het niet zo’n goed idee om de hele dag in huis te zijn, dus dat grijpen we aan om wat dingetjes buitenshuis te doen.

We hebben het idee dat we elkaar de laatste dagen weer wat beter hebben leren kennen en dat TM stap voor stap ziet hoe zijn nieuwe leven eruit ziet. En HM leert tegelijkertijd ook dat er dingen voor hem veranderen.

De laatste dagen in China hebben we ons ook nog prima vermaakt.

We zijn nog naar Tian An Men Square (Plein van de Hemelse Vrede) geweest. ‘Tian’ betekent ‘hemel’ en is hetzelfde Chinese karakter als in Tian Min zijn naam.

Verder nog naar Hou Hei geweest. Dat is een grote vijver met daaromheen allemaal restaurantjes.
Daar zijn we ook nog met een riksja door de straatjes (Hutons) gereden.

En uiteraard hebben we nog een paar keer gezwommen met HM. Daar kon hij geen genoeg van krijgen. En gezien de matige bezetting, konden we bijna elke keer “het zwembad is van ons, olé, olé” zingen! J

China 2015 zit er voor ons op. Ons nieuwe ‘echte leven’ is pas begonnen!

Graag willen we iedereen die met ons heeft meegeleefd via Whatsapp en mail bedanken voor alle lieve berichtjes. Helaas hadden we vaak geen energie meer om daar nog op te reageren.

En bedankt voor alle mooie kaartjes, cadeautjes en voor het onthaal op Schiphol!!!

Groetjes,

Ralph, Marloes, HM & TM


In de riskja

Tian Min kon z'n luier weer niet netjes vullen 😁
Lekker samen in bad

Lekker slapen in het vliegtuig!

Ricky, Joey en Quinty staan ons met een spandoek op te wachten 


Cameraploeg van Hello Goodbye

We zijn er weer!

De vlag hangt uit voor Tian Min

Een tafel vol cadeautjes!

Samen eten

Spelen op de nieuwe kamer











 

Hallo allemaal!‏

Op 15 jun. 2015 om 15:57 heeft Ralph Arnts <arnts_ralph@hotmail.com> het volgende geschreven:

Ik ben Tian Min en ik woonde tot voor kort in China in de provincie Shandong. Sinds 31 mei ben ik bij mijn papa, mama en grote broer. Op 17 juni kom ik met hen naar Nederland. Dit vind ik erg spannend!

Papa, mama en Hao Min zijn heel erg blij dat ik mee ga naar Nederland, ze hebben lang op mij gewacht.

Voor mij zal het wel erg wennen zijn, want ik woon nu nog héél erg ver weg in een ander land, met andere gewoonten. Ik heb in mijn jonge leventje al best veel meegemaakt en wat er nu allemaal gebeurt, is voor mij lastig te begrijpen. Ook moet ik afscheid nemen van mijn vriendje uit het tehuis. Hij gaat met zijn papa, mama en zus in Eindhoven wonen.
Mijn wereldje staat even helemaal op zijn kop!

Papa en mama zullen er alles aan doen om mij een fijn en veilig thuis te geven. We moeten nog best wel aan elkaar wennen en hiervoor is tijd nodig. Er moet een hechte band groeien en dat gaat niet zomaar.

Jullie kunnen ons daarbij helpen door de eerste tijd (ik weet nog niet precies hoe lang) een klein beetje afstand te houden. Het is belangrijk dat ik de eerste maanden alleen door papa en mama en Hao Min word geknuffeld, dat zij mij verzorgen en eten geven. Ik moet weten dat papa en mama er voor mij zijn en dat ik me bij hen veilig kan voelen. 

Op die manier kan ik goed leren hechten en dat is heel belangrijk voor mij voor als ik later groot ben. 

Natuurlijk vind ik het leuk om cadeautjes en snoepjes van jullie te krijgen, maar het is beter als ik dat via mijn papa en mama krijg. En natuurlijk zou ik graag bij jullie op schoot zitten en door jullie geknuffeld worden, maar dat kan later toch ook nog wel.

Op 30 augustus word ik 2 jaar. Als alles dan goed gaat, hoop ik jullie op mijn feestje te zien!

Heel veel lieve groetjes van Tian Min


Wat een verschil!!!‏

Hallo allemaal,

We zijn nu bijna twee weken met zijn viertjes.
Het lijkt al zoveel langer geleden dan die paar weken en het is nu al bijna niet meer voor te stellen dat Tian Min zo eenkennig was.

Dat is nu echt al helemaal verleden tijd. Ralph heeft TM al naar bed gebracht en een poepluier verschoond. Hij moest er uiteindelijk toch aan geloven (al staat de teller pas op 1!).

Hao Min lijkt ook al aardig gewend aan het idee dat Tian Min er bij hoort. Hij komt meer en meer voor zichzelf op en dat heeft ook als resultaat dat Tian Min minder vaak de confrontatie opzoekt. Bovendien hebben de jongens al best vaak lol samen!
Als HM iets doet, dan doet TM hem standaard na. En als dat iets grappigs is, dan is het dus dubbele lol!!!

Dinsdag zijn we met z'n vieren op pad geweest naar een winkelgebied (naam weet ik niet meer).
Als lunch heeft TM kennis gemaakt met McDonalds. Wat heeft hij heerlijk gesmuld...

Als diner hebben we een heuse picknick op onze hotelkamer gedaan (brood en noodels)!

Woensdag hebben we onze toeristische bui voortgezet met een bezoek aan de Silk Market. Vonden we toch wat tegenvallen in vergelijking met vorige bezoeken. Niet veel gekocht, maar toch weer even op pad geweest (met zijn 8-en, de andere familie was ook mee).

's Avonds dumplings gegeten bij een restaurant vlakbij het hotel.

Donderdag stond een excursie naar de Chinese Muur op het programma. HM kon zich het uiteraard niet meer herinneren en hij vond het jammer dat we niet langer bleven.

Deze keer brachten we een bezoek aan de Pizza Hut. Was weer één grote puinhoop aan tafel met z'n achten. Maar ook TM zijn luier, romper, dames toilet en Marloes haar handen waren één grote puinhoop tijdens het luier verschonen :-).

Gisteren (vrijdag) zijn we in en om het hotel gebleven. Onze grote kanjer was ziek. Koorts en hangerig en dus besloten we maar rustig aan te doen.

Ralph is eerst nog met TM in de draagzak naar de Nederlandse ambassade geweest. Het noodpaspoort moest nog betaald worden en bovendien had Robert van de ambassade nieuws over waar het mogelijk mis is gegaan.

Vorig jaar hebben we HM zijn geboorteakte laten omzetten naar een Nederlandse akte. Daarbij ook een geboorteplaats aangegeven (op zijn huidige paspoort is dat veld leeg).
Nu blijkt het zo te zijn dat als er iets wijzigt m.b.t. de paspoortgegevens, het paspoort ongeldig wordt verklaard. Hadden we dat maar geweten...

Omdat HM ziek was, mocht hij kiezen wat we 's avonds gingen eten.
Het werden patatten (McDonalds dus).
Marloes niet, die had heerlijke sushi gehaald met wasabi die nog net even een paar tikjes heter is dan in Nederland ;-).

Na het succes van eerder deze week hebben we weer een kleedje op de grond gelegd en het een picknick genoemd.
HM had niet zo'n trek, maar die kleine TM heeft me toch een partij zitten schransen. Mondje vol patat, zijn drinkbeker in de ene hand en een kipnugget in de andere!

Vandaag had HM gelukkig geen koorts meer en was hij weer helemaal als nieuw.

En Tian Min heeft na het ontbijt zijn trilogie 'poepen op de vloerbedekking van de hotelkamer' glansrijk volbracht! Je kunt dat ventje ook geen 20 seconden zonder luier later rondlopen...

Ralph en HM hebben na de lunch een tijdje gezwommen en TM heeft een middagdutje XXL gedaan.

In de middag zijn we nog even op pad geweest naar San Li Tun Bar Street.

Enerzijds een modern winkelgebied, anderzijds allemaal gezellige barretjes.
Daar hebben we heerlijk gegeten (wij = Ralph en Marloes, de kinderen vonden het wat minder).
Heerlijk om weer even echt de deur uit te zijn. Eindelijk vakantiegevoel, mede vanwege het prachtige weer vandaag!

Nu nog drie dagen te gaan. En we willen nog genoeg doen, dus we komen de dagen wel door hoor!

Maar we zullen ook blij zijn als we weer richting huis gaan. We kunnen niet wachten om Tian Min aan iedereen te laten zien...

Groetjes van Ralph, Marloes, HM & TM


wat een warmte...‏

Op 8 jun. 2015 om 16:50 heeft Ralph Arnts <arnts_ralph@hotmail.com> het volgende geschreven:
--- omdat blogspot niet werkt in China sturen we de tekst van de blog per mail

Met die warmte bedoelen we niet de temperatuur in China, al kan die soms ook behoorlijk oplopen.

We bedoelen het gevoel dat het bezoek aan het tehuis van Tian Min ons bezorgde. 

Afgelopen donderdag vertrokken we naar de kustplaats Qingdao. Deze plaats is bekend vanwege de fabriek van het Chinese biermerk Tsingtao en van de Olympische zeilwedstrijden in 2008. Maar wij kennen het vooral als de stad waarin Tian Min de eerste 21 maanden van zijn leven heeft gewoond. 

De trip van Jinan naar Qingdao deden we per trein. Op zich eenvoudig te doen, tenzij je  drie koffers, drie tassen en twee kinderen mee moet zien te nemen!

Uiteindelijk lukt het altijd. Zo ook deze keer.

Na ruim 2,5 uur kwamen we in Qingdao aan en vanaf daar werden we door een busje van het kindertehuis naar ons hotel gebracht. Dat wilden ze graag voor ons doen!

In de middag hadden we even wat tijd om bij te komen, want onze mannetjes besloten collectief een dutje te doen.

Die avond lekker gegeten in het hotel, waar zowel Tian Min als het zoontje van de andere familie er traditioneel een puinhoop van maakten...

Intussen lukt het alweer iets beter voor Ralph om aan zijn band met Tian Min te werken. In het hotel is een speelhoek en daar laat Tian Min geregeld een glimlach zien. Ook laat hij Ralph helpen mer klimmen en met het glijden van de glijbaan. 

De volgende dag (vrijdag) gaan we naar het kindertehuis.
Net als twee jaar geleden, toen we het tehuis van Hao Min bezochten, was het een bijzondere ervaring.

Net als toen werden we hartelijk ontvangen, rondgeleid en kregen we een lunch aangeboden. 

Het grote verschil was dat we nu veel meer warmte hebben ervaren. We mochten lang op de afdeling blijven waar Tian Min heeft geslapen en heeft gespeeld. De mensen daar gaven ons echt het idee dat ze de kinderen alle liefde en aandacht hebben gegeven die ze nodig hadden. 

Behalve Tian Min en T. (het geadopteerde zoontje van het stel waar we samen mee reizen), kregen ook Hao Min en M. (de zus van T.) de nodige aandacht (en snoepjes, koekjes en drinken!).

En ook zij mochten spelen met het speelgoed van de kinderen die daar wonen.
Hao Min mocht zelfs het vliegtuigje waar hij de hele tijd mee speelde houden. 

Na de lunch hebben onze kinderen nog even buiten gespeeld en daarna was het tijd om afscheid te nemen. Tian Min vond dat niet zo leuk.

's Middags en 's avonds hebben we een heel stuk naar het strand gewandeld. HM in de buggy (twee jaar geleden was hij daar niet in te krijgen, nu is hij er niet uit te krijgen!!!) en TM in de draagzak.

Op het strand namen wij een welverdiend biertje (Tsingtao natuurlijk!) en TM nam twee happen grof zand... Even een seconde niet opgelet en hap 1 zat erin. We dachten dat het een aardig leermoment voor hem was, maar blijkbaar wilde hij ons laten weten dat het tijd was voor het diner, want hap 2 volgde niet veel later.

Na het eten kwamen we er weer eens achter dat het moeilijk communiceren is met Chinezen. Gezien de grote afstand die we hadden gelopen met kinderen in draagzakken en buggy's, besloten we dat we met de taxi terug wilden. Maar de taxi-chauffeurs besloten anders... Of ze vonden ons er maar raar uitzien, met al die Chineesjes bij ons, of ze wilden geen buggy's vervoeren of ze vonden het hotel (net als wijzelf) te ver weg. Of iets heel anders, we zullen het wel nooit weten. Hoe dan ook, ook de terugweg ging te voet...

We maakten de klassieke fout door een andere route (korter???) terug te nemen. Uiteindelijk vonden we drie locals bereid om een stuk met ons mee de goede kant op te lopen...

HM en TM lagen er laat in, maar dat is nu meer regel dan uitzondering. 

En toen werd het zaterdag. Op het programma stond het bezoek aan de plaats waar TM 6 dagen na zijn geboorte gevonden is. 

Die plek was erg nauwkeurig omschreven. Daarnaast kon iemand die daar woont bevestigen dat er toen een jongetje gevonden is op die plaats.

Erg bizar om daar te staan en je te realiseren dat onze lieve kleine Tian Min daar op een septemberdag in 2013 heeft gelegen. 

Onze laatste avond in Qingdao hebben we onze gids (Angela) mee uit eten genomen om haar te bedanken voor haar hulp en goede zorgen. Hao Min was gek op haar en zij was ook erg lief voor de kinderen. 

Tian Min is overigens een goede eter. Daarnaast verwerkt hij het voedsel ook goed. Dat is het enige voordeel voor Ralph dat Tian Min zich nog niet helemaal aan hem overgeeft: Marloes moet de gevulde luiers verschonen :-).

Zowel de vloerbedekking in het hotel in Jinan (les 1: laat je niet-zindelijke kind niet zonder luier rondlopen) als de vloerbedekking van het hotel in Qingdao (les 2: kijk bij het verschonen altijd of er misschien ook poep op de rug zit) zijn niet poep-vrij gebleven. 

We (Marloes dus!!!) doen ons best om de vloer in onze laatste hotelkamer schoon te houden ;-).

Zondag met de trein naar Beijing. Van hotel tot hotel ongeveer 7 uur onderweg geweest. De dag begon prima, maar de laatste uurtjes was vooral HM het zat. Vooral nu merken we wat voor weerslag de hele adoptie op Hao Min heeft. Niet willen luisteren, zijn kleine broertje na willen doen, stout zijn. Allesbehalve het lieve jongetje dat wij kennen. 

Gelukkig zijn we 9 dagen in Beijing, hopelijk kunnen we dan wat structuur aanbrengen. Want dat heeft hij duidelijk nodig. 

Vandaag (maandag) hadden we alleen in de ochtend een verplicht uurtje op de agenda staan. Er moest wat papierwerk geregeld worden. Daarna lekker tijd voor onszelf. 

Een goede dag, want het ijs lijkt nu toch wel aardig gebroken tussen TM aan de ene kant en HM en Ralph aan de andere kant. 

Ralph mag TM nu geregeld optillen (ook op zijn initiatief!). Hij komt veel vaker naar Ralph toe en blijft langer op schoot zitten voordat hij de benen neemt naar mama.
En ook tussen TM en HM gaat het stukken beter. HM laat zich niet zomaar speelgoed afpakken, maar pakt het terug. Dat lijkt TM wel te kunnen waarderen. 

TM mept ook al veel minder dan in het begin (al denkt Marloes daar anders over). Die krijgt een dubbele laag, want HM kopieert zijn broertje geregeld (en helaas dus ook daarmee). 

We denken ook al wel een beetje de echte Tian Min tevoorschijn zien te komen. 
Een ondeugend lachebekkie. Een grapjas en een lieverd. Want zelfs een lekker koekje deelt hij met papa, mama en Hao Min!
En hij kan al kusjes geven!

Ze lagen er vanavond lekker op tijd in (20.45u sliep nummer 2), vandaar dat we zoveel tijd hadden voor de blog.

Nu maar hopen dat ze niet al te vroeg wakker worden... ;-).

Nog een goede week te gaan, weinig verplichtingen (alleen ambassade voor het paspoort van Hao Min), maar nog genoeg op de to do list.

Silk Market, de muur, Bei Hei park, bar street, Tiananmen Square en wellicht nog de verboden stad en het zomerpaleis. 

We zien wel en jullie horen het wel weer!

Groetjes uit een zonnig Beijing 

Daar is ie dan eindelijk, Tian Min Yan Arnts!!!‏

Op 4 jun. 2015 om 07:50 heeft Ralph Arnts <arnts_ralph@hotmail.com> het volgende geschreven:

--- omdat blogspot niet werkt in China sturen we de tekst van de blog per mail ---
Dit hadden we gisteren willen posten,  inmiddels zijn we in Qingdao aangekomen 


31 mei 2015 rond kwart voor 2 in de middag (Chinese tijd) kwam Yang Tian Min in ons leven.

Wat hebben we uitgekeken naar zijn komst en wat zijn we blij met onze gezinsuitbreiding. 

Tian Min was tijdens de overdracht in onze hotelkamer intens verdrietig. Hij huilde veel en wilde maar weinig van ons weten. 

We zijn nu ruim 2 dagen met zijn vieren en die tijd is best zwaar geweest. 

Tian Min leunt heel erg op Marloes, hij accepteert weinig van Ralph en van Hao Min, die heel erg zijn best doet om een goede grote broer te zijn. 

Hao Min vindt dat erg lastig, want Tian Min pakt bij alles wat hij heeft van hem af en wil ook niets van Hao Min aanpakken. 
Wat wel mooi is om te zien, is dat ondanks het afpakken Tian Min wel alles wat zijn grote broer doet kopieert!

Voor ons is het ook lastig om zomaar ineens twee kinderen te hebben, helemaal omdat we sinds onze aankomst in China nauwelijks tijd hebben gehad om met zijn drieën naar de komst van Tian Min toe te werken. 

Hoe dat komt zullen we hieronder uitleggen door een kort verslag per dag:

Dag 1 (29 mei - vertrek naar China)
Na al een paar dagen vol van zenuwen geweest te zijn, mochten we dan eindelijk naar het land waar onze kinderen geboren zijn. De vlucht verliep volgens plan en rond 6.30 uur plaatselijke tijd landden we in Beijing. 

Dag 2 (30 mei - aankomst in China)
Een dag die we niet snel zullen vergeten...
Bij het willen passeren van de Chinese douane, krijgen we te horen dat het paspoort van Hao Min als ongeldig in hun systeem staat vermeld. We hebben werkelijk geen idee hoe dat kan, maar we hebben er alle vertrouwen in dat dit foutje snel rechtgezet kan worden. Hoe langer we moeten wachten, hoe meer we inzien dat we echt een groot probleem hebben. Men zegt dat Hao Min zijn paspoort in Nederland als verloren staat geregistreerd en daardoor ongeldig is verklaard. 

Als Ralph (die al aan de andere kant van de poortjes was) navraagt wat we nu moeten doen, krijgen we te horen dat de Nederlandse ambassade in Beijing gesloten is op zaterdag en dat het in Nederland moet worden rechtgezet. Lukt dat niet, dan moeten wij met het eerstvolgende toestel terug naar Schiphol...

Dat was behoorlijk schrikken, want zo snel iets regelen in Nederland, op zaterdag en ook nog eens midden in de nacht, lijkt ons uitgesloten. 

We hielden er op dat moment ernstig rekening mee dat de adoptie niet door zou kunnen gaan. 

Gelukkig kregen we via een noodnummer van de Nederlandse ambassade een medewerker aan de telefoon. Na ons verhaal te hebben gedaan heeft hij een collega (die over dit soort zaken gaat) ingeschakeld en na veel heen en weer gebel en gemail leek er een oplossing voorhanden. Hij (Robert) had gesproken met de immigratiedienst waar wij al een paar uur aan het wachten waren en had de hoop dat een noodpaspoort ons China in zou kunnen helpen. 

Na ruim 2 uur wachten was Robert met het document op het vliegveld aangekomen. Hij werd niet toegelaten tot de plaats waar wij waren, dus werd Ralph naar hem begeleid. Hij maakte het paspoort in orde met de pasfoto van Hao Min die we gelukkig bij ons hadden. 100% garantie op een goede afloop was er echter niet. 

Ralph mocht niet meer terug naar de immigratiedienst en wist dus niet of het zou lukken. Een ruim half uur later kwam Marloes met Hao Min op haar arm eindelijk aangelopen...

Zonder Roberts hulp zouden we nu niet in China zijn.

Ruim 6 uur later dan gepland kwamen we in de aankomsthal. Onze Beijing-gids (Linda) en de andere familie met wie we reizen hadden al die tijd op ons gewacht op de luchthaven. 

Toen snel met een busje naar het treinstation en met de trein naar Jinan. 

Om 19u kwamen we in ons hotel aan en een half uur later moest Marloes alweer klaarstaan om met onze provincie-gids (Angela) en H. (de man van het andere gezin) boodschappen te gaan doen.

Ralph ging met Hao Min en J. (de vrouw van H.) en hun dochter M. ergens wat eten. 

Wat een dag was dit... Boos omdat het paspoort van Hao Min zonder reden ongeldig was, moe van de lange dag, maar vooral opgelucht dat we toch China in mochten en de volgende dag Tian Min zouden ontmoeten!

Wat niet onvermeld mag blijven, is dat onze kanjer Hao Min gedurende de ruim 6 uur die we op de luchthaven hebben doorgebracht ontzettend lief is geweest. 

Dag 3 (31 mei - de overdracht)
Na een vrij korte nacht is het dan zover: Tian Min komt vanmiddag naar ons toe. De overdracht zal in onze hotelkamer plaatsvinden. Bij Hao Min was dat in een sfeerloos kantoor in een overheidsgebouw, dus dit is een stuk intiemer. 

Zoals gezegd vond Tian Min het helemaal niet leuk. Hij wilde de kamer uit en toen dat niet lukte heeft hij in een hoekje liggen huilen. Heel aandoenlijk maar wel begrijpelijk. Hao Min deed al meteen enorm zijn best om ons te helpen met Tian Min. Voor hem erg lastig dat Tian Min hem niet toelaat in zijn comfort zone. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een kereltje van 5!

Na een tijdje wist Marloes Tian Min te troosten en viel hij bij haar op schoot in slaap. Daarna was het goed, althans... Marloes is nu degene aan wie hij hangt en wie hij vertrouwt. Hao Min en Ralph zijn nog niet zover. 

De eerste keer samen eten werd een puinhoop. Waar Hao Min twee jaar geleden heel braaf met een slab om zijn berg eten weg zat te werken, daar pakt Tian Min alles op waar hij maar bij kan. De eetstokjes vliegen in het rond, met zijn handjes slaat hij in het eten en stilzitten is er niet bij...

De eerste keer slapen ging gelukkig wel goed. Hij werd maar één keer heel even wakker. 

Dag 4 (1 juni - de adoptieprocedure)
Vandaag staat in het teken van de adoptieprocedure. 
's Ochtends vroeg op pad. Eerst naar het administratiekantoor. Omdat we wat aan de late kant waren, moesten we een tijdje wachten voor we aan de beurt waren. Verder gaat de procedure daar redelijk vlot. Alle formulieren hadden we de avond ervoor al ondertekend. We moesten alleen nog onze duimafdrukken zetten. Tian Min moest een handafdruk zetten :-).

Volgende halte: het politiebureau. Daar is de aanvraag voor een (Chinees) paspoort voor Tian Min gedaan. Die hebben we nodig om met hem het land uit te mogen. 

Tot slot het notariskantoor. Daar moeten de documenten worden gelegaliseerd. 

Al met al weer een lange en vermoeiende dag. 

Met name voor Hao Min vervelend, want hij merkt natuurlijk dat het niet meer is zoals hij gewend is en daarbij ook nog eens dat het broertje waar hij zo naar uitgekeken heeft zich nog niet openstelt voor hem. 

Sinds ons vertrek op 29 mei, hebben we alleen nog maar in vliegtuig, luchthaven, bus, trein, taxi, kantoor, politiebureau en hotelkamer gezeten... Geen wonder dat we allemaal enorme behoefte hebben aan wat tijd met het gezin.

Morgen hebben we die tijd gelukkig!

Dag 5 (2 juni - even helemaal niks)
Vandaag geen verplichte nummertjes op het programma!
De kleine mannen hebben heerlijk uitgeslapen. Niet vreemd omdat op tijd naar bed gaan nog niet gelukt is. 

Na het ontbijt zijn we een stukje gaan wandelen en hebben ontspannen geluncht in een park dichtbij het hotel. 
De jongens hebben daar een beetje samen kunnen spelen en dat ging al best goed. Hoewel Tian Min nog steeds niet altijd even lief doet tegen Hao Min, blijft Hao Min het echt goed proberen. En gelukkig krijgt Hao Min ook door dat als Tian Min iets afpakt, hij het gewoon terug moet pakken. Ook dat gaat steeds beter en zorgt voor minder frustratie momenten bij Hao Min. Maar dat Hao Min het er niet makkelijk mee heeft, dat is ons wel duidelijk. 

Gelukkig zien we na deze paar dagen wel dat het steeds een beetje beter gaat. 
Ook Ralph krijgt steeds meer leuke contactmomenten met Tian Min. 

Dag 6 (3 juni - ochtend vrij en papierwerk)
Vandaag hadden we in de ochtend 'vrij'. Lekker de deur uit geweest en koffie gedronken bij Starbucks.
In de middag gingen H., Hao Min en Ralph met Angela mee op pad. Er moest nog wat geregeld worden bij het notariskantoor en bij het politiebureau. Toch weer 3 uur onderweg. Het was wel even fijn voor Hao Min en Ralph om 100% aandacht voor elkaar te hebben. En Hao Min kon nog even een broodnodig tukkie doen in de taxi die hij helemaal zelf tot stoppen had gebracht :-). 

Marloes bleef met Tian Min in het hotel en Tian Min heeft wat uurtjes slaap kunnen pakken.

Vanaf nu ziet ons programma er als volgt uit:

morgen gaan we met de trein naar Qingdao, waar het tehuis van Tian Min staat.
Vrijdag brengen we een bezoek aan het tehuis en zaterdag bezoeken we de plaats waar Tian Min gevonden is.

Zondag vertrekken naar Beijing en daar verblijven we tot we weer naar huis gaan. 

Voor die tijd komen we ongetwijfeld nog met een update. 

Groetjes van Ralph, Marloes, Hao Min & Tian Min