Het is zondagavond 21 juni. Eindelijk (nemen we de) tijd om te
vertellen hoe de laatste dagen in China waren, maar vooral om te vertellen hoe de
eerste dagen thuis zijn gegaan!
De terugreis begon in ieder geval weer enorm stressvol.
Net als op de heenweg ondervonden we problemen met het paspoort van Hao
Min.
Zoals in een eerder bericht al vermeld, is zijn paspoort in Nederland
ongeldig verklaard zonder dat wij daarvan op de hoogte waren.
Op de luchthaven ging het inchecken nog goed, maar bij de immigratie
aangekomen begon het gelazer weer… We
hadden 2 documenten (zijn noodpaspoort en zijn ‘gewone’ paspoort, met daarin
het visum). Men vroeg waarom we niet gewoon met het normale paspoort het land
zijn binnengekomen. Probeer dan maar eens uit te leggen dat zijn collega’s dat een
paar weken eerder niet goed vonden.
De paspoorten werden meegenomen en wij werden gesommeerd te wachten. Er
werd gebeld, met collega’s overlegd en nog meer gebeld. Paspoorten kwamen weer
terug en verdwenen weer met iemand anders. Het duurde maar en het duurde maar
en onze boarding tijd kwam steeds dichterbij. Men kwam weer terug en zette
stempels. Net op tijd, dachten we… Opnieuw ging er een agent met de documenten
aan de haal. We begonnen nu toch wel erg ongerust te worden. We hadden geen zin
om een dag op de luchthaven door te brengen met twee kleine kinderen, we wilden
héél graag naar huis.
Uiteindelijk, een dikke anderhalf uur nadat we bij de paspoortcontrole
aankwamen, mochten we verder. Maar niet voordat we Hao Min (die in de buggy lag
te slapen) nog even hoog op wilden tillen. Uiteraard moesten we nog uitgebreid
gefouilleerd worden, waarbij Marloes Tian Min (die al redelijk overstuur was)
uit de draagzak moest halen. Nog meer tijdverlies en we hadden al zo’n haast…
Na alle controles een enorme sprint ingezet en gelukkig was de gate
dichtbij, want het boarden was al begonnen.
De vlucht zelf verliep prima. De jongens hebben heerlijk geslapen, al
vond TM het in het begin allemaal best spannend, wat zich uitte in behoorlijke
huilbuien.
Op Schiphol werden we opgewacht door een cameraploeg van Hello Goodbye.
Een tijdje geleden werden we door dat programma benaderd. Ze hebben een nieuw
concept, waarbij er een cameraploeg met interviewer (in ons geval Joris
Linssen) mensen achter de douane opvangt en een andere cameraploeg met
interviewer (Yvon Jaspers) de mensen die ons opwachtten vragen stelden.
We zijn erg benieuwd naar de uitzending (ergens in september). We hopen
op een mooi document waar HM en TM later met plezier naar terug kunnen kijken.
Toen we richting onze bagage liepen (we hoefden niet meer op de koffers
te wachten, want het interview duurde vrij lang) zagen we alle vrienden en
familie die het voor ons over hadden om héél vroeg naar Schiphol te komen
(aankomsttijd: 5.40u!!!).
En wat waren we blij toen we eenmaal door de deuren kwamen. Fijn om
iedereen weer te zien en natuurlijk waren we enorm trots om Tian Min voor het
eerst aan onze naasten te kunnen laten zien.
En wat was Hao Min blij om al die bekende gezichten weer te zien!
Na Schiphol met een klein groepje nog ergens koffie gedronken. We
wilden niet meteen naar huis, want ons geluk en onze verhalen wilden we erg
graag delen.
De rest van de dag rustig aan gedaan.
Slapen gaan vond TM de eerste avond niet leuk. Hij moest erg veel
huilen en wilde niet toegeven. Het is ook niet niks voor dat mannetje. De
allereerste keer in zijn leven dat hij een kamer voor zichzelf heeft.
Nu we een paar dagen verder zijn, gaat het steeds beter. De eerste
dagen werd hij ’s nachts nog huilend wakker, maar de laatste dagen slaapt hij
door.
Donderdag hebben we ook niet zo gek veel gedaan, maar we hebben wel
tijd vrijgemaakt om onze nieuwe auto op te halen (een Seat Ibiza ST, maar daar
gaat deze blog niet over ;-) )!
Vrijdag stukje gereden in de auto. TM vind het niet zo’n goed idee om
de hele dag in huis te zijn, dus dat grijpen we aan om wat dingetjes
buitenshuis te doen.
We hebben het idee dat we elkaar de laatste dagen weer wat beter hebben
leren kennen en dat TM stap voor stap ziet hoe zijn nieuwe leven eruit ziet. En
HM leert tegelijkertijd ook dat er dingen voor hem veranderen.
De laatste dagen in China hebben we ons ook nog prima vermaakt.
We zijn nog naar Tian An Men Square (Plein van de Hemelse Vrede) geweest.
‘Tian’ betekent ‘hemel’ en is hetzelfde Chinese karakter als in Tian Min zijn
naam.
Verder nog naar Hou Hei geweest. Dat is een grote vijver met daaromheen
allemaal restaurantjes.
Daar zijn we ook nog met een riksja door de straatjes (Hutons) gereden.
En uiteraard hebben we nog een paar keer gezwommen met HM. Daar kon hij
geen genoeg van krijgen. En gezien de matige bezetting, konden we bijna elke
keer “het zwembad is van ons, olé, olé” zingen! J
China 2015 zit er voor ons op. Ons nieuwe ‘echte leven’ is pas
begonnen!
Graag willen we iedereen die met ons heeft meegeleefd via Whatsapp en
mail bedanken voor alle lieve berichtjes. Helaas hadden we vaak geen energie
meer om daar nog op te reageren.
En bedankt voor alle mooie kaartjes, cadeautjes en voor het onthaal op
Schiphol!!!
Groetjes,
Ralph, Marloes, HM & TM
In de riskja